In the first layer, the project explores the practical possibilities and potentials of interference and collaboration of visual, dance, instrumental and vocal art, in other words, searches for the establishment of a collective artistic practice based on performance, on corporeal and sensory articulations. Each of these artistic practices brings into the new artistic configurations the elements of its own givens, and investigates the place of contact and specificity. The new quality that arises can emphasise or subvert them, can establish each practice in its own independence, or involve them, depending on the interdependence, in a relation and a space. The creation of an artistic event, the selection of actors, both human and non-human, are combined in artistic improvisation, constructing an experiment. Choreography of instrument-voice-solo-exercising-concept-influences-museum-mood represents an assemblage, in the Deleuze sense. A contingent of non-human actors, such as sound sculptures, video projectors, maps, electronic equipment, the acoustics of the museum, the ability to manoeuvre in the space and so on take an active part in the artistic research together with the human personal dynamics of individual emotional states, concepts, moods, agreements and the like. In these aspects, the project draws on the philosophical concepts of the creation of the notion, the plan of immanence, assemblage, rhizomes and affects (Deleuze and Guattari; Eco) and so on. These concepts emphasize processuality, constant permeation and creation, and certain immateriality and inevitability of artistic work. /
: ISTRAŽIVANJE
U prvom sloju projekt istražuje praktične mogućnosti i potencijale interferencije i kolaboracije vizualne, plesne, instrumentalne i vokalne umjetnosti, odnosno traga za uspostavljanjem skupne umjetničke prakse temeljene na izvedbi, tjelesnim i senzornim artikulacijama. Pritom svaka od navedenih umjetničkih praksi unosi u novu umjetničku konfiguraciju elemente vlastite zadatosti, te istražuje mjesta dodira i specifičnosti. Nova kvaliteta koja nastaje može ih naglasiti ili subvertirati te uspostavlja svaku praksu u svojoj nezavisnosti, odnosno međusobnoj zavisnosti, uključujući u relaciju i prostor. Stvaranje umjetničkog događaja, selekcija aktera, podjednako ljudskih i neljudskih, spajaju se u umjetničku improvizaciju, konstruirajući eksperiment. Koreografija instrument-glas- solo-uvježbavanje-koncept- utjecaji-muzej- raspoloženje predstavlja sklop (Deleuze, assamblage). Kontingent neljudskih aktera, kao što su zvučne skulpture, video projektori, mape, elektronska oprema, akustičnost muzeja, prostorno manevarske mogućnosti itd. aktivno sudjeluju u umjetničkom izražavanju zajedno s ljudskim osobnim dinamikama individualnih emotivnih stanja, koncepta, raspoloženja, dogovora i sl. U tim aspektima projekt se oslanja na filozofske koncepte stvaranja pojma, plana imanencije, sklopa (assamblage), rizoma i afekta (Deleuze i Guattari; Eco) itd. Ovi koncepti naglašavaju procesualnost, stalno prožimanje i nastajanje, te određenu imaterijalnost i nemjerljivost umjetničkog rada.
|
